Ook activiste Maisha Neus was gisteren ter plekke bij de aanhouding van Siebrano Pique, die zonder een vergunning zijn protestactie voortzette. Noemenswaardig is dat Neus deze keer als journalist van D-TV Express aanwezig was. "Siebrano is NDP’er, maar op de eerste plaats Surinamer", benadrukt Neus in gesprek met Suriname U-News (SUN). Zij meent dat het gelijkheidsbeginsel ook voor hem moet gelden. Alle personen die meededen aan het protest waren in overtreding en het feit dat Pique alleen is opgepakt, doen haar wenkbrauwen fronsen. “Men zegt dat hij geen vergunning had om te protesteren. Zo hadden we dat in 2017 meestal ook niet en toch ondersteunde de politie ons in ons vreedzaam protest. Toen Boerleider en Hofwijks hardhandig werden aangepakt, vond het hele land het erg en onterecht. Nu moeten we niet selectief zijn alleen omdat mensen Pique niet mogen of een opportunist vinden. Recht voor één recht voor allen”. Daarnaast haalt zij aan dat de regering niet verstandig omgaat met de situatie, want door de actievoerder iedere keer in de kraag te vatten en daarna weer vrij te laten, maakt hem alleen maar groter en bekender. Men vraagt zich ook af of het Korps Politie Suriname (KPS) niet beter ingezet kan worden om de criminaliteit te bestrijden.

Thans werkt Maisha Neus voor een media huis met een groot bereik. De media hebben een waakhondfunctie, een corrigerende en een opvoedende functie. Door kritisch te zijn naar deze regering, het nieuws op een eerlijke en transparante manier te presenteren en zo de samenleving te voorzien van correcte informatie bereiken we al in termen van ontwikkeling. “Zo kritisch als ik was op de regering Bouterse, zo ben ik dat ook op de regering Santokhi. Grappig is wel toen ik ageerde tegen Bouterse dat men vond dat ik in dienst was van politiek Den Haag, een verlengstuk van de VHP/ Front etc. Nu ben ik kritisch tegen de regering Santokhi en vindt men me “een racist”, “in loondienst van de NDP” etc. Zo zie je maar dat mensen niet weten wat ze willen en je zal nooit iedereen tevreden kunnen stellen”, zegt Neus.

Toen Neus drie jaar geleden aangaf om te distantiëren van de gevestigde orde en 45 jaar corrupt politiek systeem Suriname, gaf niemand gehoor en alsof dat niet genoeg was, werd zij ook nog voor gek verklaard. “Nu men ziet dat de VHP niet veel beter is, eist men plotseling dat ik de straat op ga. Maar de mensen moeten zich wel afvragen wat ze willen. Zijn ze bereid de nodige offers te brengen om verandering te realiseren? Zijn ze bereid burgerlijke ongehoorzaamheid in te zetten? Zijn ze bereid hun banen te verliezen als ze maandenlang gaan protesteren? Zijn ze bereid eenheid onderling te tonen en elkaar op te vangen waar nodig als het echt mis gaat zoals de Frans-Guyanezen toen hebben gedaan?  Ik betwijfel dat sterk. Zodra velen van ze geld of iets krijgen, zullen ze stoppen met protesteren. En sorry, een keer in de zoveel tijd op straat komen met 100 á 200 man is niet voldoende om verschil te maken of om de regering je serieus te laten nemen. Daar zou je maandenlang voor moeten offeren, 50.000 man sterk of boycot van diverse bedrijven etc. inzetten zodat ze het echt voelt. Al het andere is water naar zee dragen”, vult zij aan.

De situatie in het land is een logisch gevolg van tien jaar wanbeleid, dat staat vast. Maar deze regering had beloftes gemaakt waarvan ze wist dat ze deze niet waar kon maken, omdat ze zelf ook debet is aan 45 jaar politiek systeem Suriname. “Hoe ga je de nodige veranderingen brengen als je zelf ook gebonden bent aan kapitalisten die je verkiezingscampagne hebben gefinancierd? Hoe ga je ontwikkeling brengen, terwijl je zelf ook boter op je kop hebt?”, merkt Neus op.