Dit jaar verwacht de overheid aan eigen inkomsten circa SRD 10,5 miljard binnen te halen en aan leningen en schenkingen wordt SRD 4,8 miljard verwacht. De uitgaven -ambtenarenapparaat en subsidies - zullen SRD 9,4 miljard bedragen. Hiernaast moet er in 2021 aan rente en aflossingen van leningen SRD 8,3 miljard betaald worden. Deze schuldenlast blijft tot 2026 heel hoog en drukt enorm zwaar op de uitgaven van de overheid, staat in het Crisis- en Herstelplan 2020-2022. Zeker 79 procent van alle inkomsten zou aan het aflossen van schulden op gaan. De totale schuldenlast bedroeg per november 2020 maar liefst SRD 45 miljard. “De schuldenberg van circa SRD 45 miljard met een aflossing van SRD 8,3 miljard in 2021 - en een vrij hoog bedrag in de jaren daarna- bemoeilijkt dus elke normalisatie van de financieel-economische situatie en dient opgelost te worden”, aldus het CHP.

De noodzakelijke afname van de schuldenlast kan niet alleen bereikt worden door de uitgaven van de overheid te verminderen middels bezuinigingen en de inkomsten te verhogen -via directe en indirecte belastingen en niet-belastingmiddelen. Deze situatie wordt verder gecompliceerd door de COVID-crisis, die de inkomsten van de overheid en de lokale productie van ondernemingen heeft doen afnemen. “De oplossing voor de druk van de betaling van de schulden zal gevonden moeten worden in het fors verminderen van het percentage van schuldaflossing van 79 procent van de inkomsten, dat op de begroting van 2021 staat; en hetzelfde geldt voor de jaren daarna”, schrijft de regering in het herstelplan. Er wordt van uitgegaan dat Suriname de komende jaren via beter beleid meer productie en export zal krijgen, hetgeen mede door de olievondsten in het zeegebied voor de kust verwachtbaar is.

Hierdoor zal de overheid vanaf 2026 meer schulden en rente kunnen aflossen. Het Crisis- en Herstelplan is gericht op het oplossen van de financieel-economische crisis en het beheersbaar maken van overheidsfinanciën. In het plan zijn talrijke maatregelen opgenomen die moeten leiden tot verhoging van het staatsinkomen, verlaging van de uitgaven, zodat de overheidsbegroting systematisch weer in balans komt. Echter zijn simultaan maatregelen nodig om ervoor te zorgen dat de bevolking niet te zwaar belast wordt. Daarvoor wordt een sociaal vangnet opgezet. Het crisis- en herstelplan behelst ook maatregelen en projecten die bij uitvoering op korte termijn voor inkomsten en werkgelegenheid moeten zorgen. Op spoor liggen ook investeringen voor de middellange en lange termijn.

Het plan wordt nu aan maatschappelijke groeperingen aangeboden voor commentaar. De regering zegt geen andere keus te hebben dan te komen met voornoemd plan, omdat niets doen tot verdere verarming van de samenleving zal leiden. Benadrukt wordt dat uitvoering van het herstelplan op korte termijn nog niet tot grotere welvaart zal leiden. Wel vormt het de basis om de economie weer gezond te maken, maar prijsstijgingen en tijdelijke koopkrachtvermindering door bepaalde maatregelen zijn onvermijdelijk. Via specifieke maatregelen zal ervoor gezorgd worden dat de meest kwetsbaren in de gemeenschap niet worden getroffen door de maatregelen en in deze periode ondersteund zullen worden. In totaal zijn er ruim 140 maatregelen en projecten in het CHP opgebracht, die de komende twee tot drie jaar uitgevoerd zullen worden. Een stand-by arrangement met het Internationaal Monetair Fonds dat de komende drie jaar ongeveer 750 miljoen Amerikaanse dollar moet bijdragen aan de nationale monetaire reserve is onderdeel van het herstelplan.