Ik heb er lang over nagedacht of ik nou zou ingaan op de drang om wekelijks een column te schrijven. Na wat adviezen bij andere columnschrijvers ingewonnen te hebben en enige overweging moest het er uiteindelijk toch van komen.

Waarom ook niet? Er is oneindig veel aan actualiteit in Suriname waar je je gedachten over zou kunnen laten gaan. Zeker in politiek Suriname is het zelden stil.

Hoewel stil? Soms schreeuwt de ironie eraf.

Je hebt de politieke loyalisten die elkaar bij elke nieuwigheid bekampen.

Je hebt de mensen die stil blijven en kijken wat er gebeurt.

Of mensen zoals ik, zo apolitiek als maar wezen kan maar zich terdege bewust van de dingen die politiek beïnvloed worden. Net als wij burgers van dit land zelf. Het jammerlijke is dat velen van ons het niet eens door hebben.

Ten tijde van de verkiezing werd ik soms misselijk van de scheldkanonnades tegen elkaar of elkaars keus. Het respect was zoek.

Nu, enkele maanden na de verkiezingen is het er nog niet beter op geworden.

De verkiezingsuitslag was voor mij geen verrassing. Het was allang duidelijk dat Suriname iets anders wilde en dat de situatie voor velen knellend was.

Hoe knellend, hebben we kort na het aantreden van de nieuwe regering al heel veel keren aangehoord.

Maar het ‘anders’ waar vele Surinamers voor gestemd hebben, laat nog op zich wachten. Anderen klampen zich vast aan de beloofde ‘binnen 200 dagen verandering’ en de opposanten zien dit als een aardig schermmiddel.  

En ook dat uit zich in uiteenlopende statussen al dan niet doorspekt van ironie en sarcasme via social media.

De communicatie met de samenleving laat te wensen over.  Ook daar valt een heleboel over te zeggen. Precies daarom heb ik dus besloten de uitdaging wel aan te gaan en mijn punt wekelijks te maken via een column bij Sun.sr.

Omdat zwijgen geen soelaas biedt.

Dat heeft het nooit gedaan. Dat zal het ook nooit doen.

Zo maak je tenminste een punt. En van een punt hoeven we geen vraagteken te maken. Integendeel kan het bijdragen tot een mooier geheel.

 

Gail Eijk kent iedereen vooral van de televisie. De laatste twee jaren versterkt ze het team van de STVS. Daarnaast is ze auteur van het boek ‘Tranen voor mijn horizon’, en houdt ze zich als voorzitter van de Stichting Amor Vitae heel vaak bezig met sociale projecten. Ze beweegt zich vaak in het veld en komt daardoor met nagenoeg alle lagen van de samenleving in contact. Ze staat bekend om haar eenvoud maar ook uitgesproken mening die zij u nu elke week over verschillende actualiteiten zal presenteren in de SUN.SR column (E)ijk.Punt