INGEZONDEN - Met oprechte transparantie, eerlijkheid en goed bestuur zal de aanstaande regering alles eraan moeten doen om de inkomenspositie van de binnenlandbewoners (Inheemsen en Marrons) duurzaam te verbeteren. De politieke bereidwilligheid om echt te investeren in de landbouwproductie van de boeren in het binnenland is een duidelijk voorbeeld om versneld te komen tot inkomensgeneratie.

Het Directoraat Agrarische Ontwikkeling Binnenland (DAOB), als werkarm van het ministerie van Regionale Ontwikkeling en Sport (ROS), zal meer dan ooit instrumenteel moeten worden ingezet om dit strategisch doel te behalen. Als mensen in het achterland een stabiele inkomstenbron hebben, zullen zij beter in staat zijn om te werken aan hun welvaart en welzijn. DAOB is reeds enige jaren geleden ingesteld, speciaal om boeren in het binnenland op professionele wijze te begeleiden teneinde hun productiviteit en productie op te voeren. Eerlijkheidshalve moeten we jammer genoeg toegeven dat dit streven nog niet is bereikt. Hieraan liggen twee cruciale aspecten ten grondslag. Naast het beperkte budgetplafond van DAOB zien we ook dat divergerende beleidsinzichten belemmerend werken op de aanpak van de agrarische ontwikkeling in het binnenland. Traditioneel is het zo dat DAOB en de afdeling Landbouw Binnenland (LVV) niet onder hetzelfde ministerie worden ondergebracht. Hieruit vloeit ontegenzeglijk voort dat de bewindslieden op deze departementen, vooral uit politieke overwegingen, verschillende benaderingen hebben. Men moet dus wat dit betreft duidelijke afspraken maken waaraan men zich in de komende beleidsperiode wél moet committeren.

We zullen hier niet nogmaals benoemen dat het potentieel er ruimschoots is in het binnenland om inkomsten op grote schaal te genereren. Die overtuiging leeft bij iedere rechtsgeaarde Surinamer. Het is ook divers – dus niet alleen binnen één sector.

De economische opleving en ontwikkelingsdynamiek van het binnenland kunnen ook gestalte krijgen middels de reeds vergevorderde decentralisatiegedachte. Deze ondersteunende bestuursvorm, die een aantal ontwikkelingsschijven behelst, is al over een aantal fasen gerealiseerd in verschillende districten. We denken hierbij met name aan het instellen van een districtsadministrateur, burgerinformatiecentra, etc. Wat hierbij nog van cruciaal belang is, is de wettelijke grondslag van de financiële decentralisatie. Middels dit wetgevingsproduct zullen de districtscommissarissen de wettelijke bevoegdheid krijgen om fiscale middelen te innen en een zeker deel hiervan te storten in het districtsfonds van de respectieve districten. Echter, zien we dat deze discussie reeds enige jaren wordt gevoerd, maar nog steeds geen beslag heeft gekregen. Ingewijden in de materie beweren dat dit nog in het ongewisse blijft doordat er geen politieke bereidwilligheid is. Want dit zal met zich meebrengen dat bedrijfsorganisaties die economische activiteiten in een bepaald geografisch gebied uitoefenen, hun fiscale middelen in die districten moeten storten, en niet bij de Centrale Belastingdienst. Dit zou neerkomen op een flinke aderlating voor het ministerie van Financiën.

Voorts zal bij de aanpak van de ontwikkeling in de districten, langs de lijnen van decentralisatie, de actieve betrokkenheid van de districtsraadsleden (DR) en resortsraadsleden (RR) in het beleid- en ontwikkelingsproces noodzakelijk zijn. In één adem noemen we ook het professionaliseren van de gehele bestuursdienst met DC, DS, ADS, BO en OBO. Wanneer we open, eerlijk, transparant en oprecht zeggen te gaan voor daadwerkelijke nationale ontwikkeling, dan moeten we al deze segmenten actief betrekken in het ontwikkelingsproces.

Geheel in lijn met de gedachte van inkomensverhoging voor de binnenlandbewoners, zullen we tevens het toerisme die plaats moeten geven die het verdient. Ten behoeve van het toerisme zal in het kader van het regionaal bestuur vanuit ROS een actieve lijn moeten worden ontwikkeld naar TCT. De toeristische sector kan ongetwijfeld significant bijdragen aan het verhogen van het bruto nationaal product. Wat toerisme betreft hebben we een uniek product om de wereld aan te bieden: het tropisch regenwoud met zijn rijke flora en fauna. We hebben de rivieren, soela's, bergen en de culturele diversiteit. Amerikanen en Europeanen zijn bereid miljoenen dollars hieraan uit te geven in Suriname. Wat we nog moeten doen is: ons huiswerk maken.

Ettiré Patra