Het ministerie van Arbeid was in de jaren zestig reeds een onderdirectoraat. De vakbeweging heeft ervoor gepleit dat het een apart, zelfstandig ministerie werd. Dit is gebeurd in de jaren zeventig gedurende de regering-Jules Sedney. Het ministerie van Arbeid is er om in grote lijnen het aspect ‘arbeid’ in zijn totaliteit te beschermen. De werkende mens, zowel individueel als collectief, te beschermen. Dit gebeurt onder andere middels wetgeving (arbeidswetgeving, sociale wetgeving), maar ook via tripartiete instituten. Hier maken deel van uit de sociale partners: de vakbeweging, het bedrijfsleven en de overheid. Door de jaren heen zijn er tal van zaken bijgekomen qua wetgeving en sociale standaarden. “Het werk van het ministerie van Arbeid is veel meer geworden. Het instituut dat moet toezien op naleving van de wet is de Arbeidsinspectie. Die taken zijn zo enorm uitgebreid.” Deze uitleg geeft de voorzitter van C-47 in het liveprogramma LALA van SUN WEB TV.

Opsplitsing Arbeid in Volksgezondheid valse start

Voor Berenstein vormt de transformatie en opsplitsing van een zelfstandig ministerie van Arbeid naar een directoraat binnen het toekomstige ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Arbeid een valse start. De vakbondstopman brengt eveneens ter herinnering dat we een periode van ‘oil en gas’ tegemoet gaan. Dit brengt automatisch met zich mee het ontstaan van heel veel werkgelegenheid. Hierbij ligt een belangrijke uitdaging voor de regering om het maximale uit die werkgelegenheid te halen, onderstreept Berenstein. Is het de bedoeling dat er contractors in dienst worden genomen?, stelt hij retorisch de vraag. Dit zou juist niet de bedoeling moeten zijn. Er moeten mogelijkheden gecreëerd worden voor duurzame banen, beklemtoont de vakbondstopman. Hij praat in termen van ‘instrumenten gebruiken voor het uitvoeren van het sociaal beleid’ wanneer hij de rol van de overheid in ogenschouw neemt.

Arbeid en Volksgezondheid moeten twee aparte ministeries worden

De C-47 laat alvast een ernstig waarschuwend geluid horen dat indien het ministerie van Arbeid slechts een directoraat wordt, de regering absoluut niet het maximale zal kunnen halen. Volgens de planning van deze regering zal het directoraat Arbeid samengevoegd worden met het ministerie van Volksgezondheid. Hierover zegt Berenstein het volgende: “Het ministerie van Volksgezondheid, we zijn werkers daar, we zijn zorggenieters, we zijn verzekerden. Op beide aspecten hebben wij problemen. Dus beide ministeries, omdat ze zo veel te doen hebben, vereisen een stuk zelfstandigheid.” Er bestaat geen twijfel over dat de druk op het ministerie van Volksgezondheid wordt verhoogd. Er bestaat ook geen discussie over dat de aankomende minister van Volksgezondheid zich met twee volwaardige ministeries moet bezighouden. Hier zal het op neerkomen in de praktijk, legt de vakbondstopman uit.

Minister Volksgezondheid afvaardigen naar ILO-Conventie

Elk jaar vindt bij de ILO het International Labour Congress (ILC) plaats, waar de minister van Arbeid wordt afgevaardigd. “En dan gaan alle ministers van Arbeid daar, maar dan sampsa ju sen wan minister fu Volksgezondheid? Past toch niet.” Berenstein zegt met klem dat het internationaal een geaccepteerd principe is dat ministeries van Arbeid zelfstandig zijn. Niet vergeten moet worden dat het ministerie van Volksgezondheid op haar beurt zelf een hakkelende positie heeft. Qua het bieden van optimale gezondheidszorg moeten er tal van zaken in orde gemaakt worden. Al jaren is de zorg niet optimaal. Er is altijd een tekort aan financiën, geen medicijnen, geen verbruiksartikelen, een tekort aan bedden, het wegtrekken van zorgpersoneel, en de salariëring van het personeel dat achterblijft laat vaak genoeg te wensen over. “Beide ministeries moeten zelfstandig zijn,” zegt Berenstein met klem.

Zie videoverslag SUN WEB TV: https://www.youtube.com/watch?v=pW18Jv7fWEw