INGEZONDEN - In de afgelopen week is de meet the people-actie van de Algemene Bevrijding en Ontwikkeling Partij (ABOP) als onderdeel van de actieve verkiezingscampagne voor 25 mei 2025 zeer nadrukkelijk aanwezig geweest in diverse volksbuurten van de districten Paramaribo en Wanica. Onder aanvoering van ABOP-voorzitter Ronnie Brunswijk was de geel-zwarte partij dominant in het veld. Het is bekend dat deze politieke partij wordt gekarakteriseerd door een zeer sterke mobilisatiestrategie.

In de aanloop naar de verkiezingen moeten politieke partijen die een goede indruk willen maken beseffen dat naast het aankondigen van partijprogramma's, partijideologieën en ontwikkelingsvisies over hoe dit land ingericht moet worden, het zichtbaar maken van de partij niet ondergeschikt mag worden gemaakt aan de bovengenoemde theorieën. De klassieke media, maar meer nog de huidige sociale media, vervullen hierin een belangrijke rol.

Een niet onaanzienlijk deel van de politieke bolwerken van de ABOP bevindt zich in het binnenland van Suriname en in delen van de districten Wanica en Paramaribo, waar de concentratie van marrons dominant is. Dat valt niet te ontkennen. Het betreft geografische gebieden waar de sociale en publieke voorzieningen ondermaats zijn. Dit komt doordat er gedurende decennia structureel vanuit het politiek-bestuurlijke geen adequate aandacht aan is besteed.

Een geluid dat vaak in de gemeenschap wordt gehoord, is dat politieke partijen met hun roots in het binnenland sinds 2005 deel hebben uitgemaakt van regeringscoalities, maar toch niet veel hebben betekend voor het binnenland. Als samenleving moeten we hierover een goede en eerlijke analyse maken en concluderen dat sinds de jaren veertig van de vorige eeuw verkeerde beleidskeuzes en beleidsprioriteiten werden gesteld door de toenmalige beleidsmakers ten aanzien van gebieden met een sociale achterstand. Een periode van twintig jaar in vergelijking met zestig jaar is totaal disproportioneel om een objectieve conclusie te trekken.

Daar komt nog bij dat de politieke uitdagingen binnen regeringscoalities sinds 2005 zeer gecompliceerd waren voor de ABOP en de BEP. Eerlijkheidshalve moet worden toegegeven dat deze twee politieke partijen onderling wel wat onnodige issues met elkaar hadden. Deze animositeit jegens elkaar bemoeilijkte ook een collectieve politiek-strategische aanpak binnen de coalities.

Wat bij de aanstaande verkiezingen zal gebeuren, is dat mensen die een bepaald tekort en beperkingen ervaren in een aantal sociale voorzieningen zich zullen bundelen om elkaar maatschappelijk te verheffen. De dynamiek bij ABOP sluit nauw aan bij deze zienswijze. Eigenlijk zouden de ABOP en de BEP, die steeds onomwonden aangeven voor de belangen van de kansarmen op te komen, zich moeten bundelen om politiek-bestuurlijk sterk naar voren te komen en daarmee het juiste politieke draagvlak te creëren om de concrete ontwikkelingsvertaling te maken naar gemeenschappen met een beschamende ontwikkelingsachterstand. Echter, gezien het onoverbrugbare verschil in inzichten tussen deze partijen, moet worden geconcludeerd dat dit idee ten minste voor de aanstaande verkiezingen een utopie zal blijven.

Ettiré Patra