INGEZONDEN - Bij de singi-neti van de partijleider - tevens veroordeeld voor zijn aandeel in de Decembermoorden en voortvluchtig voor Justitie -  van een zich democratisch noemende politieke partij is sprake geweest van een knap staaltje intimidatie van de media. Het kwam kortweg neer op het volgende: “durf in de berichtgeving een term, omschrijving of duiding te gebruiken over die partijleider wat ons niet bevalt, dan kunnen we jouw veiligheid als journalist c.q. medewerker van een mediahuis niet langer garanderen. Je kon je accreditatie inleveren en opsodemieteren van het terrein van het partijcentrum.” Dit was een duidelijke en heldere waarschuwing. Na protest haastten enkele hogere goden van het “politbureau” van de partij te verklaren dat de “boodschappenjongen” de instructies aan pers niet zo bedoeld had. Hoe moeten wij deze waarschuwing zien?

Totalitaire inborst

De geschiedenis laat zien dat grondleggers en ideologische guru’s van deze partij mediabedrijven letterlijk uit de lucht hebben geschoten. In 1980 is het redactiegebouw van de Vrije Stem in brand geschoten en tegelijk zijn radio ABC en Radhika met de grond gelijk gemaakt. Deze mensen zijn duidelijk geen liefhebber van een kritische en onafhankelijke media welke essentieel zijn voor het functioneren van de democratie.

De geschiedenis leert ons ook dat de grondleggers van deze zogenaamde democratische partij de journalisten Kamperveen, Slagveer, Behr en Wijngaarde hebben laten mishandelden en vervolgens laten vermoorden. Anderen zijn gevlucht om zo hun leven te redden. Ten tijde van de militaire dictatuur dicteerden de mensen die later “partij ideologen” zijn geworden wat de media wel en niet mocht melden. De strikte regels waar mediabedrijven zich in de berichtgeving over de uitvaart moesten houden, is typerend voor totalitaire leiders: een andere opinie wordt namelijk niet getolereerd.

Angstwekkender is dat de nieuwe generatie politici die deze partij heeft voortgebracht dromen van een “sterke man”; een aantal is zelfs van mening dat (vertegenwoordigende) democratie niet werkt in een land als Suriname. Er is een sterke man nodig om het volk te leiden, is hun stellige overtuiging.

Afdeling Propaganda

De afdeling van die partij die verantwoordelijk is voor voorvoorlichting heet niet zomaar “Informatie & Propaganda Instituut”. Het informatiegehalte kunnen we bij deze partij verwaarlozen, want het gaat hun uitsluitend om propaganda. Propaganda is het bewust verspreiden van eenzijdige, selectieve of misleidende informatie om de publieke opinie te bespelen. Dit is kenmerkend voor totalitaire leiders en regimes.  

De podiumtaal en het podiumoptreden van leden van deze partij laat zien dat alles wat krom is, wordt recht gekletst. Een vooraanstaand lid van die partij heeft in het verleden zelfs beweerd dat honderdmaal herhalen van een leugen automatisch een waarheid wordt. Onverholen racisme en etnische haat, gepredikt door de voormalig directeur van het kabinet van de president en andere partijleden, worden als bedrijfsongelukjes afgedaan. De partijtop haast zich dan om te benadrukken dat die partij de eenheid onder alle Surinamers hoog in het vaandel heeft.

Die eenheid diende slechts één doel, namelijk zorgen dat de overleden partijleider niet in de gevangenis kwam.

De maner waarop de partijbonzen bij de uitvaart van hun leider geprobeerd hebben de mediahuizen te muilkorven is, gezien het verleden van deze partij, exemplarisch voor hun gedrag. En als dit gedrag nu al manifest wordt terwijl deze partij nog niet eens regeringsmacht heeft, dan hou ik mijn hart vast.

Vrije pers

Een vrije pers vormt immers de ruggengraat van een democratische samenleving; de journalistiek fungeert als een waakhond door misstanden aan het licht te brengen en machthebbers ter verantwoording te roepen. Journalistiek biedt burgers de informatie die ze nodig hebben om weloverwogen keuzes; een vrije pers draagt bij tot kritisch denkende mensen en wapent de bevolking tegen desinformatie. De instructie die de afdeling Propaganda op 3 januari jl. aan de media heeft gegeven en snel weer ingetrokken, moet gezien worden als een duidelijke waarschuwing.

Wat staat Suriname - media, journalistiek, andersdenkenden - te wachten als deze partij weer regeermacht verwerft? Want mensen die geen democratische inborst hebben en een politieke partij die voortgekomen is uit dictatuur hebben als habitat om anderen hun waarheid, hun wil op te leggen. Hoezeer, het “slimste jongetje” van de klas zijn best doet om die partij een democratisch gezicht te geven die klaar is om bestuursverantwoordelijkheid te nemen. Het recente verleden heeft echter laten zien dat deze partij telkens een grote bende heeft achtergelaten. Hun enige focus is, nu de paarse rommel opgeruimd is en Suriname internationaal positief in de schijnwerpers staat, om straks te graaien in de oliedollars.

Als u als kiezer op 25 mei in het stemhokje staat, moet u drie keer nadenken of u de toekomst van Suriname en uw kinderen in handen van deze “djonks” (bloedzuigers) wilt leggen.

Stanley Ramkhelawan

De auteur schrijft sinds 2014 over human capital ontwikkelingen, politiek-bestuurlijke vraagstukken en innovaties in het publiek domein.

 

Disclaimer:

SUN.sr is een uitgave van United Television N.V., afgekort UTV N.V. Door het gebruik van deze website, stemt u in met deze disclaimer. Deze website streeft ernaar informatie/data in haar online uitgave zo correct, volledig en nauwkeurig mogelijk weer te geven. Echter kunnen aan de informatie/data geen rechten worden ontleend. Wijzigingen en typefouten worden voorbehouden. De uitgever aanvaardt geen enkele verantwoordelijkheid voor schade op welke manier dan ook ontstaan door gebruik van de website, noch voor onvolledigheid of onjuistheid van informatie. Columns en opinies geven de mening weer van de auteur, niet die van de uitgever.