De economische crisis waarin de NDP-regering Suriname in heeft gebracht, is niet op alle gebieden kunnen keren door de zittende regering. Op macro-economisch gebied zijn er na meer dan vier jaren enkele verbeteringen te bespeuren te midden van “de ellende” op micro niveau. Vele huishoudens hebben het moeilijk en kunnen ouders/verzorgers hun kinderen niet driemaal per dag een normaal bord eten geven. Vele kinderen bezoeken de school niet optimaal, vanwege de situatie waarin de ouders/verzorgers verkeren en kunnen bijvoorbeeld de bus niet betalen om optimaal de school te bezoeken. Dit zou niet mogen in een land met zoveel natuurlijke hulpbronnen en vaak geclassificeerd als middeninkomen-land.

Buitenlandse bezoeken zonder concreet resultaat

De president is net terug van zijn bezoek aan de Verenigde Staten van Amerika. De CDS geeft aan dat de president heeft gesproken met diverse wereldleiders en potentiële investeerders. Dit heeft de samenleving vaker gehoord na de vele buitenland bezoeken van de president. Helaas merkt de samenleving weinig hiervan en zijn de resultaten van de diverse buitenlandse bezoeken van de president, ministers en andere autoriteiten pover.

Crisis in de volksgezondheid

De crisis in de gezondheidssector gaat voort zonder zicht op verbetering. Beleidsmakers zijn zwijgzaam hieromtrent. Merkbaar is dat de situatie in de gezondheidszorg een tweedeling brengt in de samenleving. De “eliten” die toegang hebben tot de zorg en de “non-eliten” die aan hun lot worden overgelaten. De financiering van de volksgezondheid moet drastisch doorgelicht worden. Dit is de afgelopen decennia onaangeroerd gelaten waarmee de problematiek alsmaar groter en ernstiger is geworden. Ons land heeft een beperkt budget beschikbaar voor de gezondheidszorg en deze dient in verhouding eerlijk en rechtvaardig verdeeld te worden over de zorg naar hulpbehoeftigen en de zorgverleners. Het salaris van bepaalde zorgverleners in Suriname is aanzienlijk lager dan in veel andere landen. Dit maakt het moeilijk om gekwalificeerd personeel aan te trekken en te behouden, wat bijdraagt aan de reeds bestaande personeelscrisis.

Verder is er een enorme discrepantie van salarissen (ontbreekt het equal pay principe). De loonverschillen in de zorg zijn groot. Bepaalde artsen en specialisten verdienen tientallen maal meer dan bijvoorbeeld verpleegkundigen. Grote sommen geld worden als loon/behandeling, uitbetaald  door de verzekeringsmaatschappijen aan een handvol medische specialisten, terwijl de geleverde kwaliteit dit niet rechtvaardigt. Dit legt een spanning op het beschikbare budget. Het huidige systeem maakt onterechte declaratie en grootschalige misbruik mogelijk.

Final Investment Decision

Aan de vooravond van de “Final Investment Decision”, heeft de regering en de samenleving momenten om euforisch te zijn. De mogelijkheid is er om ons land te ontwikkelen waarbij elke burger dient te profiteren van de Gas & Olie-inkomsten en dienen duurzame economische activiteiten te worden gestimuleerd. De Regering wist al jaren terug dat dit moment zou aanbreken, maar helaas nog geen meerjarenplan gepresenteerd “wat te doen met de inkomsten uit de Olie en Gas business”. Wat zal de bestemming zijn? En hoeveel wordt er “gespaard” voor de komende generaties? Voorwaarde hiervoor is wel Goed Bestuur, waar de VES al jaren op hamert.

VES INZICHT # 54