INGEZONDEN - Weet je wat een van de basisprincipes van journalistiek is? Hoor en wederhoor. Dit betekent dat je alle kanten van het verhaal onderzoekt en de personen over wie je schrijft op zijn minst om een reactie vraagt. Een voorbeeld: stel dat in Surinaamse media verschijnt dat Louis van Gaal de nieuwe bondscoach wordt, dan belt een goede journalist Louis op om te vragen wat er waar is van dit gerucht. Louis ontkent dan, zoals het altijd gaat in de voetballerij, maar je snapt het principe.

Nu gaat deze basisregel niet op voor columns. Hierin mag je volledig losgaan. Er zijn genoeg voorbeelden, onder meer uit Frankrijk en Nederland, waarin complete bevolkingsgroepen werden beledigd. Columnisten werden met de dood bedreigd en in enkele gevallen zelfs vermoord. Zo extreem is het gelukkig in 99,99% van de columns niet. Het blijft beperkt tot ergernis, wat bij het leven hoort. Toch zit er bij mij nu een stukje ergernis dat maar niet weggaat. Normaal zakt het, als hoofdpijn na een drukke dag werken. Maar ditmaal houdt het al weken aan.

De aanleiding is een artikel van een kleine maand geleden. Het ging over de aanbesteding van de herinrichting van de Van ‘t Hogerhuys- en Slangenhoutstraat. Deze aanbesteding, die gefinancierd zal worden door de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB), is stilgelegd. Het zou allemaal niet volgens de regels zijn verlopen en de integriteit van het departement werd in twijfel getrokken. Om een lang verhaal kort te maken, Nurmohamed moest per direct vertrekken.

Ligt de aanbesteding wel stil?

Nu was er een opvallende afwezige in deze artikelen. Nurmohamed zelf. Misschien stond zijn telefoon op stil, dat kan natuurlijk. Of hij was een rondje wandelen en had hij zijn telefoon thuis laten liggen. Of zijn telefoon was uit zijn zak gevallen toen hij moest niezen, en in de Corantijnrivier beland. Klinkt allemaal niet zo geloofwaardig hè. Het was dan ook beter geweest als de minister gewoon om een reactie was gevraagd.

Moet je eens kijken wat er gebeurt als de minister wel voor uitleg wordt gepolst. Dan was deze quote in de krant verschenen. “De IDB denkt dat er vertrouwelijke informatie naar buiten is gegaan. Daarmee bedoel ik informatie buiten de partners, waaronder Openbare Werken. Het moeilijke van dit traject is dat een deel van de informatie openbaar is, en een deel niet. Nu is het zo dat als er gevraagd wordt om een heraanbesteding, dat de kans groot is dat we akkoord gaan.” Kortom, er is dus niks aan de hand. En het leuke is dat de aanbesteding helemaal niet stilligt.

Kritisch zijn is goed hè. Onze infrastructuur moet een stuk beter. Maar daar wordt hard aan gewerkt. Nurmohamed zegt daar zelf over dat er 5 tot 10 jaar nodig is om achterstanden weg te werken. Dat gebeurt door de samenwerking tussen burgers en aannemers, en door PPP. De komende periode worden wegen opgeknapt, net als ontwateringswerken, verkeersmeubilair, maaien, vuil ophalen. Je kunt het zien als een grote onderhoudsbeurt.

In de tussentijd hoopt onze minister dat burgers zich melden met vragen. Zoals hij zelf zegt, is het helemaal geen vervelende man. Hij draagt geen gevolgen van hevige knokpartijen. Niet omdat hij zo sterk is, maar omdat de knokpartijen er niet zijn. Samen maken we Suriname beter. Een beetje hulp en vooral vertrouwen is dan ook welkom. Hij bijt niet.

R.F.N. Bouterse, Coördinatie Districten van het ministerie van Openbare Werken