Op 23 juli is er vanuit het Ministerie van Bibis een uitnodiging uitgegaan naar belanghebbenden. Uit betrouwbare bronnen is vernomen dat het om een achttal bedrijven gaat. Deze zijn uitgenodigd ter bijwoning van een vergadering op 30 juli aan de Kernkampweg bij de Fernandes Bakkerij. Het doel is om ideeën te genereren ter ontwikkeling van een Paranam Industriële Centrum (PIC), een Speciale Economische Zone voor Industriële Centra op basis van een voor het publiek onbekende MoU tussen het Ministerie van Bibis, de achttal Collectieve Bedrijven en Suriname Aluminium Company (Suralco). Dit, om gunstige voorwaarden te bespreken.

Het is natuurlijk prijzenswaardig dat onze regering samenwerking tussen de private sector en de Suralco stimuleert, maar dit mag niet ten koste gaan van good governance. Bijvoorbeeld, niet alle bedrijven meenemen en een ongelijke concurrentie doen ontstaan. De regering mag nooit slechts een aantal bedrijven faciliteren en de overige bedrijven in deze liberale economie in de steek laten.

Het gaat bij deze meeting om de verschillende bedrijven te laten samenwerken en aangeven hoe men deze speciale zone wil vormgeven. Er is een Joint Working Group gevormd die deze uitnodiging heeft verstuurd. De Suralco wil haar gebied, terreinen, nutsvoorzieningen en haven onder gunstige voorwaarden zoals faciliteiten, investeringen, wetten en regelingen ter beschikking stellen aan deze bedrijven.

Volgens de private sector is het onbekend waarom het Ministerie van Bibis als facilitator optreedt, wie de collectieve bedrijven zijn en waarom de MoU reeds is getekend zonder openbare bekendmaking. Ook is onbekend of er een gedegen Due Diligence-onderzoek is verricht.

Volgens andere ondernemers zal dit in verband met Oil & Gas-ontwikkeling in ons land staan en een oneerlijke concurrentie teweegbrengen. Terwijl de regering initiatieven en investeringen die de zo gewenste local content zouden doen ontstaan stimuleerde, snijdt zij zich nu in de vingers. Omdat zij slechts met een kleine groep geselecteerde bedrijven werkt.

De grootste kritiek is daarom gericht op het feit dat Suriname een liberale handels- en productiekoers vaart en nu middels speciale voorzieningen toch een selecte groep bedrijven gunstige voorwaarden, buiten deze liberale visie, wil bieden en daardoor een ongelijk speelveld doet ontstaan, door de overige bedrijven niet te laten aangeven met welke problemen zij te kampen hebben. Andere bedrijven hebben wellicht problemen met de afwezigheid van andere voorzieningen zoals het probleem van expats, ease of doing business, corruptie. De ontwikkeling van geheel Suriname zal voor een belangrijk deel door de private ondernemingen tot stand gebracht moeten worden. Het voortrekken van een aantal bedrijven zal dit "samenwerking streven" geen goed doen.