Vier jaren na de verkiezingen kan zonder twijfel gesteld worden dat de omstandigheden waaronder het volk leeft dagelijks verslechteren. Grote delen van het volk zijn niet meer in staat om in hun minimale behoeften te voorzien. Overleven is tegenwoordig een dagelijkse struggle.  

Ontwaard inkomen en stijgende schuldenlast

Sinds de verkiezingen is het inkomen van kostwinners flink in waarde gedaald. Waar de koers SRD7,52 was voor USD1, is deze nu afgerond SRD33,-. Een waardedaling van onze munteenheid van 338,83%. De besparingen van de burgers zijn ook met dit percentage in waarde gedaald. Met deze waardedaling is de koopkracht van het inkomen van burgers ook enorm gedaald. Met de sterke ontwaarding van onze munteenheid zijn de prijzen in een rap tempo gestegen. Deze stijgen nog steeds. De kosten van nutsvoorzieningen, van eerste levensbehoeften zoals olie, brood, knoflook, uien en aardappelen, transport en dies meer zijn allemaal met 5 tot 7 maal in prijs gestegen. Erger nog zal de prijs van gas nog maandelijks stijgen en de kosten van elektriciteit nog twee keren worden verhoogd. Deze ontwikkelingen hebben burgers in enorme schulden gejaagd. De lasten van schuldaflossingen en rentes zijn ook enorm gestegen. Veel kleine en middelgrote bedrijven zijn gesloten. Veel werknemers hebben hun werk verloren. Het minimum uurloon van SRD49,12 garandeert geen menswaardig bestaan. Grote delen van het volk blijft in de steeds toenemende armoede ploeteren.

Beperking gezondheidszorg

De beperking van toegang tot adequate gezondheidszorg heeft de levensomstandigheden van de burgers verergerd. Het intrekken van Bazokaarten, het sluiten van poliklinieken en apotheken, het niet optijd beschikbaar stellen van subsidie aan Medische Zending kan onder andere als de oorzaken van die beperking worden aangemerkt. Maar ook het schrappen van medicijnen uit de geneeskundige klapper, waardoor burgers nu met een geldige gezondheidspasje voor een aantal medicijnen moeten betalen, draagt bij aan de verslechterde levensomstandigheden. Daarop komt het vaker voor dat medicijnen niet te vinden zijn en burgers meerdere apotheken moeten langslopen voor hun medicijnen. Voor de binnenlandbewoners geldt een heel andere situatie. Zij hebben zeer beperkt tot geen toegang tot de zorg. De regering schijnt ook geen wil en daadkracht te tonen om verandering in deze ellendige situatie te brengen.

Werkgelegenheid

Wat heel frappant is, is dat deze regering niet in staat is geweest om werkgelegenheid te scheppen. In de publicatie van “Decent Work Landenprogramma, 2023 -2026” van Suriname staat “De geschatte totale werkloosheid steeg tussen 2015 en 2022 van 7,2 naar 9,9 procent, waarbij vooral vrouwen en jongeren werden getroffen. De totale werkloosheid onder vrouwen bedroeg in 2022 13,7 procent, terwijl de jeugdwerkloosheid tussen 2015 en 2022 verdubbelde van 13 naar 30 procent, en de jeugdwerkloosheid onder vrouwen van 21 naar 45 procent”. Na de Corona-pandemie is er bitter weinig tot niets gedaan om werkgelegenheid te scheppen voor werkzoekenden. Integendeel is de situatie, vooral in het binnenland, van kwaad tot erger geworden. Er zijn geen concrete programma’s uitgewerkt en uitgevoerd om de werkloosheid te bestrijden of werkgelegenheid te scheppen.

 

Onderwijs

De achteruitgang van onderwijs zowel in de jonge kustvlakte als in het binnenland is evident. Dan nog zijn er grote verschillen. In het binnenland hebben de kinderen beperkte toegang tot onderwijs. Maar zelfs daarin ervaren de binnenlandbewoners tal van problemen. Tekort aan leerkrachten, een opgebouwde achterstand in leerstof, in slechte staat verkerende scholen, geen lesmateriaal enzovoorts. Zonder twijfel kan gesteld worden dat dit schooljaar de kinderen van het binnenland nauwelijks onderwijs hebben genoten. Deze ontwikkelingen en vooral de achtergestelde positie van de kinderen van het binnenlands verkleint hun kansen op een goede toekomst.

Armoedegrens

Volgens een publicatie van ABS getiteld “Suriname Basis Indicatoren 2024 – 1” is aangegeven dat per december 2024 voor een gezin met 4 kinderen een armoedegrens van SRD23.503,- geldt. Het is onmogelijk voor een kostwinner met een minimum uurloon van SRD49,12 dat bedrag op maandbasis te verdienen of beide ouders moeten gaan werken. Dan nog wordt de armoedegrens niet gehaald. Echter komt het steeds vaker voor dat niet alleen beide ouders maar ook jonge kinderen gaan werken om te overleven met als gevolg dat het gezin wordt verwaarloosd en de toekomst van de kinderen wordt verpest.

Vier jaren na de verkiezingen heeft deze zittende regering niets anders dan ellende gebracht voor het volk. Terwijl het volk constant inlevert zit de regering en de coalitie zichzelf te verrijken. Na een jaar zal dit volk deze regering antwoorden op de verloedering en verarming die zij heeft gecreëerd.

Iona Edwards

NDP/DNA-lid