In de afgelopen maanden zijn ons monetair systeem en onze staatsfinanciën ingrijpend aangetast door onverantwoordelijk optreden van de monetaire autoriteiten, te weten de toenmalige Governor van de Centrale Bank en de Minister van Financiën. Met een nieuwe Governor, die wat meer draagvlak heeft, en met inspanning van verschillende partners, is er iets meer orde gebracht in de situatie, maar door de bankroof van de kasreserves zijn de gevolgen nog merkbaar.

Het heeft direct geleid tot koersstijging, schaarste aan valuta, verhoogde prijzen en verminderde koopkracht. Hieraan zijn gekoppeld de corruptie, financieel mismanagement, een onverantwoordelijke leenzucht, de afwezigheid van effectief beleid en visie, en lak aan wet en recht. Dit alles heeft geleid tot verarming van de bevolking en de eerst verantwoordelijke hiervoor is de regering Bouterse-Adhin. De zittende regering en de aan haar gelieerde politieke partijen, proberen de schuld voor de financiële malaise in de schoenen van anderen te schuiven.

Men verspreidt bewust geruchten dat vooral de VHP hiervoor verantwoordelijk is en wil daarmee zand in de ogen van de kiezers strooien. Dit is typisch a-no-mi (ik ben het niet) gedrag dat deze regering al 10 jaar laat zien. Men neemt geen verantwoordelijkheid voor het eigen beleid. Wat zijn de werkelijke redenen voor de instabiliteit en de koersstijging:

1. Ontbreken van een inkomsten genererend ontwikkelingsbeleid. Je moet deviezen verdienen met productie en export, maar hoeveel productieve projecten heeft de regering ondernomen en ondersteund? In plaats van geld verdienen heeft men kapitaal vernietigd met falende projecten en corruptie. De bauxietindustrie is dood en de bacoven-industrie ligt op sterven. Hoe moet onze economie gezond worden als we zelf niet produceren en verdienen?

2. Financieel mismanagement: elke NDP regering heeft met dit probleem te kampen gehad. Men weet gewoonweg niet om te gaan met geld, omdat de fundamentele principes met de voeten worden getrapt. Men geeft meer uit dan men heeft en elke huisvrouw weet dat je dan vastloopt.

3. Corruptie: verdiende gelden zijn gebruikt om vrienden en familie te bevoordelen en rijk te maken, ten koste van de noden van de bevolking, en ten koste van de sociale instituten en de nationale ontwikkeling. Een kleine groep is op een oneerlijke manier rijk geworden, terwijl de meerderheid armer is geworden.

4. Leengedrag: de enige manier waarop deze regering voldoende geld heeft om salarissen en andere zaken te betalen is om continu te blijven lenen. Door de vele leningen en slecht financieel beleid hebben internationale rating instituten de toestand van onze economie als zeer bedroevend en zwak aangemerkt, waardoor nieuwe leningen steeds duurder worden.

5. Deviezen reserves: de NDP regering heeft de door de vorige regering opgebouwde deviezen gebruikt voor propagandistische doeleinden. Men heeft geen rekening gehouden met de monetaire parameters en de gevolgen van hun handelen. Dit heeft geleid tot onverantwoordelijke bestedingen en volgens sommige deskundigen ook tot illegale aanwending van geld dat niet van de Staat was.

Wie heeft dit gedaan? De VHP ? Neen, het is de regering Bouterse- Adhin en minister Hoefdraad die het geld hebben opgemaakt en nu doet men schijnheilig alsof anderen verantwoordelijk zijn.                       

6. Institutionele verzwakking: dit is een andere reden voor de instabiliteit van onze monetaire situatie. Financiële en regeringsautoriteiten hebben geen respect voor wet en recht, voor bestaande regels en demonstreren niet die morele normen en waarden om het land in het algemeen belang te besturen. Integendeel, merken we dat bestaande instituten worden verzwakt, gepolitiseerd of gewoonweg opzij worden geschoven om falend beleid te financieren of goed te praten.

Zo kunnen we doorgaan. Koersstijging gebeurt niet vanzelf, schaarste aan valuta komt niet vanzelf, hogere prijzen vragen doet een winkelier niet voor zijn plezier. Het zijn de bovengenoemde zaken die hieraan ten grondslag liggen en die kan je samenvatten als falend financieel en bestuurlijk management. Het zijn niet de banken of de cambio’s of een paar personen die voor een koersstijging zorgen, maar het is het resultaat van 10 jaar slecht beleid.

Het is laf dat de regering geen verantwoordelijkheid neemt voor haar eigen beleid en probeert vlak voor de verkiezingen de schuld van alles wat mis gaat in de schoenen van anderen te schuiven. De regering heeft 10 jaar lang de regeermacht gehad met een meerderheid in de DNA. Opvallend is dat men de schuld niet in de schoenen schuift van andere politieke partijen, maar juist in die van de VHP.

Het is duidelijk dat dit niet zomaar gedaan wordt, maar men ziet blijkbaar dat de VHP flink is gegroeid, een visie heeft, deskundigen ter beschikking heeft en in staat is om Suriname tot ontwikkeling te brengen. De VHP verwerpt de a-no-mi tactiek van de NDP ten zeerste en weet dat het volk veel wijzer is geworden en zich niet door geruchten en valse beschuldigingen om de tuin zal laten leiden. De VHP zal zich samen met alle positieve krachten keihard inzetten om de verarming tegen te gaan en de economie weer op een goed spoor te brengen.